Wij gedenken Iebe Kestens
Gasthuisberg, 30 januari 2003.
1ste tekst: Alle grote mensen huilen
Is dat niet een tekst waarin we ons herkennen?
Hebben we niet allemaal zin om te huilen en zitten we niet allemaal met de vraag: dat kan toch niet - dat mag toch niet dat zo'n jong leventje geen kans krijgt om alle talenten te ontplooien dat het in zich draagt?
Dromen neergehaald, luchtkastelen stukgeslagen.
Onbeantwoordbare vragen: waarom…waarom… waarom?
Heeft God er iets mee te maken? Nee, we zeggen niet dat Hij dat wilde. Maar waarom belette Hij het niet? God, we hebben aan Hem geen boodschap.
Nu toch niet, we zien wel …
Verwelkoming
En toch komen we hier samen, lieve mama en papa van Iebe,
En toch zijn jullie, familieleden en vrienden, op de uitnodiging ingegaan om naar deze kapel te komen om afscheid te nemen. Nee, afscheid nemen doen we niet. We nemen Iebe mee in ons hart. We zijn hier samen om recht te doen aan haar korte, maar zo betekenisvolle leventje.
Lieve mensen allemaal : oma, en oma-meter en opa's, nonkels en tantes, haar peter, overgrootmoeder, jullie die naar hier zijn gekomen als goeie vrienden van Johan en Christel of als collega's van het werk -
en heel in het bijzonder: lieve verpleegkundigen van neonatologie, jullie die zo attentvol en zorgzaam en waakzaam bij Iebe aanwezig zijn geweest 45 dagen lang,
als pastores verbonden aan dit ziekenhuis willen wij jullie welkom heten in deze kapel.
Wat deze plaats zo bijzonder maakt is dat we ons hier juist onder de afdeling neonotologie bevinden. Het is de enige plek die Iebe in haar leven gekend heeft. Laat ons even stil worden bij de gedachte dat zij op de plek hier net één verdieping hoger zoveel dagen gestreden heeft om er te mogen zijn.
En toen het echt te zwaar werd voor haar heeft ze zelf aangegeven dat het beter voor haar was dat ze heenging. Zachtjes is ze op de arm van mama ingeslapen, papa stond aan haar zij. Het was goed zo, de liefde droeg haar over de grens van dit leven heen naar een andere wereld. Bevrijd van alle buisjes en alle draadjes is ze ginds toegekomen. Wij gedenken Iebe…
Muziek
Uitdrukken wat nu in het hart van mama en papa omgaat, kunnen wij niet en willen wij ook niet. Het is hun geheim.
Woorden zoeken van troost kunnen we al evenmin. Je kind verliezen, daar zijn geen woorden voor. Met de familie, vrienden of collega's van Johan en Christel delen we de ervaring van sprakeloosheid. Er kan alleen maar diepe eerbied zijn voor dit heel groot verdriet en we willen vandaag aan mama en papa tonen dat we daar heel behoedzaam zullen mee omgaan.
De juiste woorden vinden om dank te zeggen aan iedereen die met veel toewijding zorg heeft gedragen voor Iebe … we kunnen het proberen, maar veel liever laten wij dat over aan papa die dat straks wil doen. Er werd ons met zoveel warmte gesproken over de dokters en de verpleegkundigen die alles geprobeerd hebben om het leventje van Iebe te redden en toen dit niet mogelijk bleek, geprobeerd hebben om het haar zo comfortabel mogelijk te maken.
Wij zeggen nu alvast: heel veel dank voor alles wat jullie met zoveel inzet, deskundigheid, geduld, begrip en liefde hebben gedaan voor Iebe en voor haar ouders. Het maakt de pijn zachter om te dragen, het maakt de gedachte dat het leven voor Iebe echt een te zware opgave was aannemelijker, het helpt om vooruit te kijken zonder wanhopig te worden.
Een bijzonder woord van dank aan de oma's en de opa's die altijd klaar stonden om hulp te bieden in deze moeilijke tijd. Met hun liefdevolle zorg waren zij een grote steun. En dan waren er alle andere familieleden, de vrienden en de collega's die het hele gebeuren rond Iebe met veel interesse volgden.
Deze ervaring van warme, diepe menselijkheid; deze mooie momenten van échte nabijheid helpen om verdriet en teleurstelling te dragen, dragen wat moet gedragen worden.
Iebe : jouw foto
Wij kijken naar jouw foto en wij willen jouw beeld in ons hart bewaren. Voor altijd heb jij daar een plaatsje gevonden. Dat willen we jou zeggen en daarom zijn we hier.
Diegenen die dat het meest willen uitdrukken zijn natuurlijk jouw mama en papa. Die zijn getuige geweest van jouw wilskracht. Dikwijls hebben ze zich afgevraagd: waar heb jij dat toch vandaan gehaald? Zoveel moed, zoveel levenswil en levenskracht ! Je hebt je mama en papa versteld doen staan van jouw levenskunst. Je hebt hen getoond dat het leven de moeite waard is om er ten volle voor te kiezen, zelfs als je moet leven met veel beperkingen.
Dat is een onvergetelijke boodschap die je achterlaat.
In kiezen voor het leven ga jij voorop!
Niet alleen je foto bewaren wij als een kostbare herinnering, maar ook jouw naam blijft ons bij.
Iebe : jouw naam
Eén van de eerste dingen die mama en papa doen als ze weten dat ze in blijde verwachting zijn is dromen over de naam van hun kindje. Er wordt gekozen, gewikt en gewogen.
Toen na een periode van probleemloze zwangerschap de dag van de bevalling aanbrak waren mama en papa klaar om hun kindje een naam te geven.
Zij kozen voor hun dochtertje waar ze 9 maanden zo verlangend naar uitgekeken hadden, de naam Iebe.
Daarmee werd Iebe een unieke mens. Zij werd op dat moment voorgoed toegevoegd aan de lange rij mensen die met hun naam hun bestaan op deze aardbol uniek en onvervangbaar maken.
Aanbrengen van de steen met haar naam op
2de tekst: Lieve, lieve Iebe
Wij brengen licht en warmte aan.
Wij denken aan Iebe, niet alleen aan de wijze waarop zij hier in dit huis zoveel indruk heeft gemaakt op dokters en verpleegkundigen, niet alleen zoals mama en papa haar hebben gekend in haar beste momenten waarop ze aangaf dat ze de toekomst hoopvol tegemoet keek, niet alleen zoals mama en papa haar hebben gekend in haar moeilijkste momenten toen iedereen zich zo machteloos voelde, maar ook denken we aan alle vreugde die Iebe heeft gegeven toen ze leefde in de moederschoot. Heel haar leventje is waard om te gedenken.
Om alles wat Iebe in ons hart heeft wakker gemaakt aan tederheid en liefde, aan hoop en blijdschap, aan levenslust en levenskracht, zeggen we haar dank.
We doen dat door bij haar foto het licht en de warmte van een kaarsje te brengen.
Het is ook een teken van onze goede wil om het leven verder tegemoet te gaan met heel veel bereidheid om Iebeke mee te nemen in alle komende lief en leed. Zij hoort er bij, bij al de goede en de kwade dagen die ons te wachten staan. Zij zal ons ook wel helpen om het leven naar waarde te schatten. Later, als wij daar klaar voor zijn.
Kaarsjes en muziek.
3de tekst: Thuis wachtte een wiegje
4de tekst: Afscheid
Symbool van de ster
Christel en Johan, toen ik jullie vroeg waar je kijkt als je op zoek gaat naar Iebe, dan kwam er een dubbel antwoord.
Inderdaad, er is de weg naar binnen: kijken in je hart - dààr is Iebe te vinden. Nooit meer kan zij van jullie vandaan. Voor altijd zijn jullie mama en papa geworden, geen dag is nog zoals voorheen.
Maar er is ook de weg naar buiten: haar ergens zoeken en dan kijk jij, papa, naar boven, naar de sterren.
Verhaal uit de Kleine Prins
5de tekst: Midden in de nacht…
Bloem leggen en gedachtenisprentje ontvangen
Als een kindje maar 45 dagen geleefd heeft, dan heb je nog niet veel kunnen verzamelen aan spulletjes die stuk voor stuk met haar te maken hebben. Maar toch zijn er heel wat fototjes getrokken, er is haar voet- en handafdruk, … genoeg om een gedachtenishoekje te maken thuis, haar manier van aanwezig zijn in jullie gezin.
We willen jullie een groot boeket bloemen meegeven, een teken dat we jullie rouw met schroom en eerbied, maar ook met genegenheid en warmte willen omgeven.
Aan ieder van jullie willen we een bloem aanreiken die jullie neerleggen bij Iebe's fototje. Deze bloemen geven we aan mama en papa mee naar huis. U krijgt dan het gedachtenisprentje dat zij zelf opstelden.
Woordje van de papa
6de tekst: Dag klein meisje …
Uit "de kleine prins" - Antoine de Saint-Exupéry (p.84 - 86)
Vannacht is het een jaar geleden. Dan staat mijn ster precies boven de plek waar ik verleden jaar gevallen ben.
Ik keer terug.
Je moet naar de sterren kijken. De mijne is te klein om je te wijzen waar ze is. Dat is beter zo. Voor jou is dan mijn ster één van de vele sterren. Je zult het prettig vinden alle sterren te bekijken…. Alle sterren zullen je vrienden zijn…
Voor mensen hebben de sterren een verschillende betekenis. Voor sommige mensen die ver reizen dienen de sterren als gids. Voor anderen zijn het alleen maar lichtjes. Weer anderen, de geleerden, zien er grote vraagstukken in. Maar al die sterren zwijgen.
Jij zult sterren hebben zoals niemand anders heeft…
Wat bedoel je toch?
Als jij 's nachts naar de hemel kijkt zal het zijn alsof alle sterren lachen - omdat ik een ster bewoon en omdat ik lach!
En als je eenmaal getroost bent, dan zul je heel blij zijn dat je me gekend hebt. Je zult altijd mijn vriend zijn en je zult met me mee willen lachen. En dan zul je van tijd tot tijd voor je plezier het raam open doen… En je vrienden zullen heel verbaasd zijn je te zien lachen, als je naar de hemel kijkt. Dan zeg je tegen ze: "ja, om de sterren moet ik altijd lachen". En ze zullen denken dat je gek bent.
Weet je, ook al ga ik weg, ik blijf toch bij je…
Begrijp je het niet? Waar ik naar toe ga is te ver. Ik kan dit lichaam niet meenemen. Het is veel te zwaar.
Maar weet je: het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar. Alleen met de ogen van je hart kun je goed zien.
