We hadden zo gehoopt Iebes dagboek vóór 24 januari 2004 (de dag dat Iebeke 1 jaar overleden is) af te krijgen. Het is ons echter niet gelukt!

Emoties en hoe het allemaal juist verwoorden, maken het allemaal niet gemakkelijk.

Daarenboven wordt - als alles goed gaat - in juni een broer of zus voor Iebe geboren.
Het is moeilijk aan Iebes verhaal te werken terwijl je al leven voelt. Het is zo ‘dubbel’, enerzijds bedroefd om wat Iebeke overkwam, anderzijds blij met het toekomstige wondertje. De goede opvolging van de zwangerschap heeft al voor zenuwslopende maanden gezorgd en er zullen er ongetwijfeld nog volgen!
We blijven positief, net als Iebe verdient ook deze baby alle kansen. Tot nu toe ziet alles er goed uit en hopelijk blijft dit zo!

Ons Iebeke zal mooi in het geheel verweven worden, vergeten wordt ze nóóit!

Veel mensen die op Iebes website terecht komen, vragen zich af wat Iebe eigenlijk had.
Wel, hier volgt een kort relaas van haar geboorte tot en met haar overlijden.
Dit wil echter niet zeggen dat Iebes dagboek er nooit zal komen, het zal alleen met enige vertraging verschijnen!

Op 11 december 2002 om 7u. begeven we ons richting ziekenhuis (St.-Maarten te Mechelen). Daar er geen tekenen van een spontane bevalling zijn, besluiten we om Iebe vandaag te laten geboren worden.
Na een lange, mooie doch probleemloze bevalling wordt om 18u38 ons Iebeke geboren. 3kg365gr, 50cm lang, tien vingertjes, tien teentjes, een bosje zwarte haartjes, kortom met alles erop en eraan.
Er doet zich echter een probleem voor wanneer blijkt dat Iebe niet flink doorweent, ze heeft duidelijk moeite met haar ademhaling. Zelfs na de aspiratie van de vroedvrouw blijft haar toestand dezelfde. De kinderarts wordt erbij gehaald en ontdekt dat Iebe een pneumothorax of klaplong (lucht in de ruimte tss de longen) heeft. Binnen de kortste keren is de MUG onderweg om ons Iebe over te brengen naar het Universitair Ziekenhuis Leuven.
Onbeschrijflijk wat er op dat moment allemaal door je heen gaat, het ene moment is er vreugde en blijheid, het andere moment intens verdriet, een ware mengeling van emoties!

Op de dienst Neonatologie in Gasthuisberg doen de dokters de ene vreselijke ontdekking na de andere. Een echografie van de nieren brengt een erfelijke aandoening aan het licht, polycystische nieren! Ook de lever werkt niet optimaal en een leverbiopsie toont aan dat er geen galwegen zijn. Nieren én lever, notabene dé filters van ons lichaam die ervoor moeten zorgen dat alle afvalstoffen naar buiten kunnen! In de familie zijn er geen nierproblemen gekend, dus waar deze aandoening vandaan komt, blijft een raadsel!

Wat volgt zijn 45 dagen van ups en downs, niet weten wat er komen gaat. Onderzoeken volgen elkaar op en de dokters zitten met de handen in het haar! Alles wordt gedaan om Iebeke te helpen maar ze heeft geen lotgenootje, geen enkel kindje met dezelfde symptomen wordt gevonden! Er is géén oplossing voor haar probleem. We moeten met het ergste rekening houden!

Op 24 januari 2003 om 11u. overlijdt Iebe aan de gevolgen van ‘haar ziekte’. Op de vraag welke ziekte, moeten we het antwoord schuldig blijven.
Wat we wel weten is dat Iebe zich niet zomaar gewonnen gaf, ze heeft 45 dagen gevochten om er te mogen zijn. Het heeft ons zoveel sterker gemaakt, het is Iebe die ons heeft geleerd te blijven vechten en de moed nóóit te verliezen! Supertrots zijn we op onze meid!

Mama en papa van Iebe